Cosmetische ingrepen

De hoofdregel met betrekking tot de verplichting tot het betalen van loon voor arbeid geldt: geen arbeid, geen loon. Daarop zijn twee uitzonderingen gemaakt waardoor de werknemer die geen arbeid heeft verricht toch recht heeft op betaling van loon. In de eerste plaats is dat het geval indien de arbeid niet is verricht door een oorzaak die in redelijkheid voor rekening van de werkgever moet komen. De werknemer behoudt daarnaast ook recht op betaling van loon indien hij in verband met ongeschiktheid ten gevolge van ziekte verhinderd is de arbeid te verrichten. Wanneer iemand ervoor kiest een cosmetische ingreep te ondergaan, zoals het liften van de ogen, rijst de vraag of een werkgever het loon tijdens de afwezigheid daarvoor moet doorbetalen.

Casus

Een werkneemster had twee cosmetische operaties aan haar gezicht ondergaan en heeft zich voor de behandeling zelf en haar herstel ziek gemeld. De werkgever wilde die ziekmelding echter niet accepteren en wilde de niet gewerkte uren van haar verlof aftrekken. Beide partijen hebben toen besloten de kantonrechter de vraag voor te leggen of er sprake is van ziekte en of het loon in die periode doorbetaald moest worden.

Tijdens ondergaan operatie geen ziekte, tijdens herstel wel

De kantonrechter overwoog dat tijdens het ondergaan van de operatie er (nog) geen sprake is van ziekte. Ziek zijn ontstaat pas als de werkneemster in de herstelperiode na de ingreep verhinderd is te werken. Over die herstelperiode moet het loon dus wel doorbetaald worden.

Opzettelijk

Vervolgens werd gekeken of de werkneemster “opzettelijk” de ziekte had veroorzaakt, in welk geval loondoorbetaling niet verschuldigd zou zijn. De rechter moest daarbij beoordelen of de werkneemster zeker wist dat zij na de operatie een bepaalde periode niet kon werken. Wist zij dat – of kon zij dat weten – dan heeft zij geen recht op loondoorbetaling en moeten er dus vrije dagen worden opgenomen. Een uitzondering daarop is wanneer complicaties optreden die niet bij een normaal herstel te verwachten zijn. Dat zijn niet gewilde gevolgen en in dat geval is er wel sprake van ziekte.

Medische noodzaak

Een en ander gaat natuurlijk alleen op voor niet medisch noodzakelijke ingrepen: dus alleen om de wens tot verfraaiing van het uiterlijk, hetgeen een persoonlijke keuze is. De grens tussen medische noodzaak of niet is echter niet altijd makkelijk te bepalen. In de beschreven casus had de werkneemster een verklaring overgelegd van de plastisch chirurg, waaruit bleek dat de huid van de bovenoogleden op de wimpers lag en dat er klachten waren van vermoeidheid en gezichtsveldbeperking. De Kantonrechter overwoog daarover dat het de bedrijfsarts is die bepaalt of iemand al dan niet in staat is om te werken en of er sprake is van een medische noodzaak en niet de huisarts of specialist. De Kantonrechter wilde in deze zaak dan ook eerst het oordeel van die bedrijfsarts afwachten alvorens tot een uitspraak te komen.

Juridische tip

Zoals de Kantonrechter in deze zaak al overwoog, kan de Kantonrechter alleen in een zaak tussen twee partijen een uitspraak doen waarbij alle omstandigheden van het geval betrokken dienen te worden en geen principiële uitspraak doen die voor alle gevallen zou gelden. Maar de Kantonrechter heeft in deze uitspraak wel de uitgangspunten geformuleerd, die dan met inachtneming van alle specifieke omstandigheden leiden tot een bepaalde uitspraak in een concrete zaak. Wellicht kunt u met deze uitspraak dan ook wel uit de voeten. Heeft u echter vragen over ziekmeldingen en loondoorbetaling bij cosmetische ingrepen, of algemeen over arbeidsrecht, neem dan gerust eens contact op.

Hanneke van Haarlem