Geen arbeid, toch loon!

In principe is ex art. 7:628 BW de hoofdregel ‘geen arbeid, toch loon’, tenzij het niet werken voor rekening en risico van de werknemer komt. Dan wordt de hoofdregel dus anders: ‘geen arbeid, geen loon’. Dit komt voor als sprake is van ongeoorloofd verzuim, bijvoorbeeld als een werknemer in de gevangenis terecht komt. Toch kan ook in zo’n geval alsnog sprake zijn van een verplichting tot loondoorbetaling (een uitzondering op de uitzondering zou je kunnen zeggen). Die situatie werd pijnlijk duidelijk in de volgende zaak.

De casus

De werknemer is per 1 februari 2021 in dienst getreden . Op 11 juli 2022 is werknemer met ernstig psychische klachten uitgevallen. Op 4 december 2022 heeft hij zijn echtgenote thuis fysiek aangevallen en wordt daarop in voorlopige hechtenis geplaatst. Daarop geeft de werkgever schriftelijk door, dat het loon vanaf 1 januari 2023 niet meer doorbetaald zou worden. Deze voorlopige hechtenis wordt vervolgens per februari 2023 geschorst. De werknemer is vervolgens opgenomen voor een klinische behandeling op een penitentiaire psychiatrische afdeling. Later wordt bij vonnis bepaald dat de man niet toerekeningsvatbaar was toen hij zijn echtgenote aanviel. Hij wordt schuldig bevonden, maar daarvoor wordt hij niet gestraft, wat juridisch wordt geduid als ‘ontslag van alle rechtsvervolging’.

Procedure

De man gaat daarop weer thuis wonen en vordert betaling van zijn loon vanaf 1 januari 2023, vermeerderd met vakantiegeld. De kantonrechter heeft de vorderingen toegewezen. Op zich is het feit dat geen arbeid verricht wordt vanwege detentie reden om het loon stop te zetten. Echter, in dit geval is geoordeeld dat de man al die tijd ziek was, en om die reden toch loon toekwam.

Conclusie & tip

Dat betekende voor de werkgever een nabetaling van maar liefst ruim € 38.000,– bruto en een veroordeling in de proceskosten van zo’n € 1.800,–. De vraag is hoe het beste om te gaan met dit soort situaties, want de consequenties kunnen nog ernstiger zijn wanneer het UWV oordeelt dat te weinig is gedaan aan de re-integratie. Dit kan eventueel na twee jaar ziekte ook nog een loonsanctie betekenen, waarbij de werkgever zelfs drie jaar het loon moet doorbetalen in plaats van twee jaar.

In dit soort zaken kan ik alleen maar adviseren om aan de voorkant juridisch advies in te winnen om de schade zoveel mogelijk te beperken. Iedere situatie is anders en zoals uit deze zaak wel blijkt, zijn alle feiten en omstandigheden van belang. Neem gerust contact met ons op als u met een soortgelijke situatie te maken heeft.

mr A.J.M. (Alissa) van der Voet                    Van Zinnicq Bergmann Advocaten

Advocaat arbeidsrecht                                  ’s-Hertogenbosch