Discriminatie

Ooit leek het redelijk, dat de oudere werknemer meer vakantiedagen zou kunnen genieten, omdat bij meer rust de werknemer beter zou kunnen presteren. Daar is een tijd geleden een stokje voor gestoken, omdat dat een verboden onderscheid opleverde ten opzichte van de jongere collega’s. Zelf zou ik denken, dat die jongere collega’s ook ouder worden en te zijner tijd van dezelfde mogelijkheid gebruik kunnen maken, maar dat terzijde.

In een Finse zaak heeft het Hof van Justitie op het gebied van verboden discriminatie een opmerkelijke uitspraak gedaan. Een werknemer van 61 jaar heeft in 1991 een ongeluk gehad, waarvoor hem een invaliditeitsuitkering is toekend en daarnaast een schadevergoeding van zo’n € 4.000,–. In de berekening van dit bedrag is meegenomen, dat mannen korter leven dan vrouwen. Het verschil zou neergekomen zijn om een kleine € 300,–. Deze werknemer ging daarmee niet akkoord, omdat hij vond, dat daarmee een onterecht verschil tussen man en vrouw gemaakt werd. Hij ging de strijd aan, maar ving uiteindelijk tot in hoogste instantie bot.

Vervolgens legde hij zijn vordering neer bij de bestuursrechter. Een rechter heeft bij twijfel de mogelijkheid om een vraag voor te leggen aan het Europese Hof van Justitie voordat uitspraak wordt gedaan, om bijvoorbeeld te laten beoordelen of een nationale regelgeving overeenkomstig een Europese richtlijn is toegepast. Dat was de eerste keer dat het Europese Hof zich over zo’n vraag moest buigen, oftewel mag het verschil in levensverwachting meespelen bij de berekening van een uitkering. Als verweer werd aangevoerd, dat uiteindelijk een vrouw benadeeld zou worden; zij zou met een bepaalde uitkering langer moet doen, omdat zij een langere levensverwachting heeft.

Uiteindelijk bepaalde het Europese Hof dat inderdaad sprake was van discriminatie en dat de Finse regelgeving op dat gebied niet aansloot bij de Europese richtlijn.

Mr J. (Hanneke) van Haarlem